დარწმუნებული ხართ?
გაზიარება:
„ყველა ლექსს თავისი ისტორია აქვს: ზოგს – პირადული, ზოგს – ეპოქალური, ზოგიერთი – უბრალოდ განწყობაა. თუმც ამას მკითხველისთვის რა მნიშვნელობა აქვს. მიზეზი გინდ კარგი, გინდ ცუდი, ქრება. ბედნიერებაა, თუკი ლექსი რჩება; ბედნიერებაა, როცა ამ ლექსს დიდი ხნის შემდეგაც მკითხველი ჰყავს...“ – აღნიშნავს კრებულის შემდგენელი ბასა ფოცხიშვილი. მორის ფოცხიშვილის პოეზია ამ ბედნიერების ნიშნითაა აღბეჭდილი.
