ვწერ მასწავლებლისთვის

მაგარი გარეკანი

გვერდი: 748

გამოცემის წელი: 

„მე მკითხველის რა მოდელზე ვფიქრობდი, როცა ვწერდი? ცხადია, თანამზრახველზე, რომელიც თამაშში ამყვებოდა… ჩემი მსხვერპლი, ანუ ტექსტის მსხვერპლი, გახდებოდა, დარწმუნებული იქნებოდა, რომ მხოლოდ ის უნდოდა, რასაც ჩემი ტექსტი სთავაზობდა და სხვა არაფერი“, − წერს უმბერტო ეკო თავისი რომანისთვის – „ვარდის სახელი“ – დაწერილ ბოლოთქმაში.

„ლიტერატურა არასოდეს მიმიჩნევია თერაპიად. ლიტერატურა ვერაფერს კურნავს და უმეტესად, ვერც კითხვებს სცემს პასუხს. ლიტერატურა ასახავს, ჰყვება, აღწერს, გვიტაცებს, გვაღელვებს, ჭრილობაში ხელს გვიფათურებს, გვიკირკიტებს, გვაფორიაქებს, გვაბრაზებს, გვეხება, მაგრამ უებარი წამალი ნამდვილად არ არის“, – ამბობს მწერალი ნინო ხარატიშვილი თავის ერთ-ერთ გამოსვლაში.

მაშინ რატომ ვწერთ, თან ვწერთ მასწავლებლისთვის?! ამ წიგნში თავმოყრილი მოთხრობები და მათი პერსონაჟები მკითხველის ამ შეკითხვას უპასუხოდ არ ტოვებენ.